عربستان از شب گذشته، کشورهای عربی عضو شورای همکاری خلیج فارس و برخی کشورهای آفریقایی را تحت فشار گذاشته تا در روابط دیپلماتیک با ایران تجدیدنظر کنند و سفیر خود را به کشورهایشان فرابخوانند، در سطح روابط دیپلماتیک تجدیدنظر کنند و یا اقدامی ایده آل عربستان مشابه بحرین را در دستور کار قرار دهند و از منافع خود در ایران به نفع اقدام تبلیغاتی زودگذر عربستان، بگذرند.
پس از آنکه عربستان کلیه روابطش را با ایران قطع کرد، جزیره «بحرین» به عنوان اصلی‌ترین و ضعیف‌ترین متحد عربستان، «سودان» دیگر متحد سعودی‌ها و کشور کوچک «جیبوتی» در شمال آفریقا اعلام کردند که روابط دیپلماتیک خود را با ایران قطع کردند. امارات که منافع مالی قابل توجهی در مبادله با ایران دارد، به کاهش سطح روابط دیپلماتیک با ایران بسنده کرد.
به گزارش «تابناک»؛ پس از آنکه عربستان سعودی در واکنش به اعتراض‌ها در ایران نسبت به اعدام شیخ نمر و اقداماتی که عوامل نفوذی دشمن در اطراف سفارت و کنسول گری این کشور در ایران انجام دادند، تمامی روابط خود را با ایران قطع نمود، رایزنی‌های سعودی‌ها برای ضربه به روابط دیپلماتیک ایران آغاز شد و در نخستین گام، عیسی الحمادی وزیر اطلاع‌رسانی شیخ نشین بحرین اعلام کرد که این کشور روابط دیپلماتیکش را با ایران قطع کرده است.
رسانه‌‌های دولتی سعودی مدعی شدند که ممکن است برخی دیگر از دولت های شیخ نشین از تصمیم ریاض علیه ایران تبعیت کنند. عربستان از شب گذشته، کشورهای عربی عضو شورای همکاری خلیج فارس و برخی کشورهای آفریقایی را تحت فشار گذاشته تا در روابط دیپلماتیک با ایران تجدیدنظر کنند و سفیر خود را به کشورهایشان فرابخوانند، در سطح روابط دیپلماتیک تجدیدنظر کنند و یا اقدامی ایده آل عربستان مشابه بحرین را در دستور کار قرار دهند و از منافع خود در ایران به نفع اقدام تبلیغاتی زودگذر عربستان، بگذرند.
این در حالی است که مسئولان ایران پس از وقایع اخیر ضمن برخورد با عوامل حادثه، کوشش کردند تا وقایع رخ داده را ترمیم کنند و همزمان رایزنی‌های سطح بالای دیپلماتیک در جریان بود. در همین راستا امروز یکی از دیپلمات‌های روسیه اعلام کرده که روسیه آماده است تا برای اعاده و بهبود روابط ایران و عربستان میانجی‌گری کند و همزمان دولت فرانسه از ریاض و تهران خواست تا از تنش‌های میان خود بکاهند.
شیخ نشین بحرین، متشکل از 33 جزیره در خلیج فارس با مجموع وسعت 665 کیلومتر مربع -کوچک تر از وسعت شهر تهران- به پنج استان و تعداد محدودی شهر تقسیم شده که به عنوان حیات خلوت سعودی‌ها شناخته می‌شود که حدود 750 هزار نفر جمعیت دارد که حدود 250 هزار نفر از این جمعیت را خارجی‌ها تشکیل می‌دهند و در واقع بحرین، یک کشور 500 هزار نفری -معادل یکی از محلات تهران- است. شیخ حمد بن عیسی آل خلیفه با پشتیبانی علنی عربستان از 1999 قدرت را در این کشور در اختیار دارد و در سال 2002 کشور را به یک پادشاهی مشروطه تبدیل کرده و عنوان خود را از امیر به پادشاه تغییر داد.
جزیر بحرین پیش از این یکی از استان‌های ایران بود و در دوران قاجار و پهلوی بر روی نقشه به عنوان بخشی از خاک ایران مشخص می‌شد. اما از سال 1783، جزیرهٔ بحرین به دست آل خلیفه از اعراب شبه‌جزیره عربستان افتاد. این خاندان و مناطق تحت اشغال‌شان که از قرن نوزدهم تا سال 1971 تحت‌الحمایهٔ انگلیس بود، تا اینکه ایران در سال 1927 ایران در شکوائیه‌ای رسمی به بریتانیا نسبت به قرارداد این کشور با سلطان نجد و حجاز (که پس از مدتی به عربستان سعودی تبدیل شد) اعتراض کرد، چرا که در بخشی از از این پیمان، از «... تعهد به حفظ روابط دوستانه و صلح‌آمیز با سرزمین‌های کویت و بحرین...» سخن به میان آمده بود.
در مقابل انگلیسی‌ها امیر بحرین را حاکمی مستقل و جزیره و اهالی آن را تحت‌الحمایه دولت بریتانیا دانستند و مدعی شدند که ادعای حاکمیت ایران بر بحرین بر هیچ مبنای معتبری استوار نیست و بر حکومت این خاندان سنی بر منطقه‌ای که بیش از هفتاددرصد جمعیتش شیعه و در رفت و آمد به ایران بودند، تاکید کردند. با این حال ایران همچنان بر موضع به حق خود پافشاری کرد و در سال 1336 قانون تقسیمات کشوری جدیدی به تصویب رسید که در آن بحرین استان چهاردهم ایران تعیین شده بود و این حق حاکمیتی در نقشه‌های رسمی ذکر شده بود.
در حالی که موضع انگلستان در حمایت از استقلال بحرین با استقبال کشورهای عربی مواجه شده بود، دولت شوروی اعلان حاکمیت ایران بر بحرین را مورد تأیید رسمی قرار داد. در سال 1967 با تصمیم انگلیسی‌ها به خروج نیروهای خود از منطقه شرق سوئز و خلیج فارس بحث بر سر وضعیت بحرین دوباره به اوج رسید، چرا که کشورهای عربی حتی توان دفاع از خود در مقابل ایران را نداشتند و طبیعتاً اگر انگلیس خلیج فارس را با وضعیت بلاتکلیف بحرین ترک می‌کرد، ایران به سادگی اعزام نیروی نظامی، مناطق در کنترل یکی از اقوام عربستان را که استان چهاردهم ایران تلقی می‌شد، آزاد می‌کرد.
محمدرضا پهلوی در 4 ژانویه 1969 در نشستی خبری در دهلی نو موضع گیری متفاوتی انجام داد و با کوتاه آمدن از حق مسلم ایران در بازپس گیری مناطق اشغال شده، از حق اهالی بومی برای تعیین سرنوشت خود از طریق یک همه‌پرسی سخن گفت و تاکید کرد: «... چنانچه مردم بحرین علاقه‌مند به الحاق به کشور من نباشند،
ایران ادعای ارضی خود را نسبت به این جزیره پس خواهد گرفت...»، اما شیخ عیسی حاکم وقت بحرین که نتییجه چنین رفراندومی را سرنگونی و تحویل مشروع کنترل بحرین به ایرات تلقی می‌کرد، این پیشنهاد را رد کرد و در مقابل پاسخ تهدیدآمیزی را از سوی ایران دریافت کرد که در آن آمده بود ایران نه تنها استقلال بحرین را به رسمیت نمی‌شناسد بلکه در صورت عضویت آن در سازمان ملل از این سازمان خارج خواهد شد.
پس از چندین ماه مذاکرات محرمانه ایران در 9 مارس 1970، با درخواست از دبیرکل سازمان ملل برای اعمال مساعی به منظور تشخیص خواست واقعی مردم بحرین پیشقدم شد. ایران اعلام کرده بود نظر نمایندگان سازمان ملل را در صورتی که با تایید شورای امنیت سازمان ملل همراه باشد خواهد پذیرفت.
بریتانیا نیز از پیشنهاد استقبال کرده و اوتانت دبیرکل سازمان ملل هیئتی را به ریاست ویتوریا گیچاردی را مأمور انجام این کار کرد. هیئت سازمان ملل ادعا کرد که پس از گفتگو با طیف گسترده‌ای از مقامات مذهبی و مدنی و مردم عادی اعلام کرد که تقریباً تمام مردم بحرین خواهان یک حکومت کاملاً مستقل هستند و اکثریت بزرگی از آن‌ها آن را یک کشور عربی می‌دانند. این تصمیم در شورای امنیت تایید شده و بحرین استقلال خود را در 14 اوت 1971 اعلام کرد و ایران نیز اولین کشوری بود که آن را به رسمیت شناخت.
پس از آنکه حضور بریتانیا در خلیج فارس کاهش یافت، عربستان سعودی کنترل سیاسی بحرین را به دست گرفت و در نقش برادر بزرگ‌تر ظاهر شد تا ثبات در کشوری که اکثریتش را شیعیان تشکیل می‌دهند اما حاکمانش شیعه نیستند، برقرار بماند. در اعتراضات چند سال اخیر شیعیان نسبت به عدم برخورداری از حداقل حقوق شهروندی، عربستان رسماً نیروهای نظامی برای سرکوب معترضین فرستاد و در مقابل اعتراض ایران نسبت به این سرکوب، روابط ایران و بحرین به تیرگی گرایید و در سطح کاردار دنبال می‌شد.
سودان روابط دیپلماتیک خود را با ایران قطع کرد
عمرالبشیر رئیس جمهور سودان در تماس تلفنی با محمد بن سلمان جانشین ولیعهد عربستان سعودی به وی اطلاع داد که سفیر ایران از سودان اخراج کرده است.
سودان همچنین سفیر خود را از ایران فرا خوانده است. سودان همچنین ایران را به دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه متهم کرده است.
| :: امتیاز: |
|
نتیجه : 0 امتیاز توسط 0 نفر
مجموع امتیاز : 0 |
|
:: بازدید : 51